Yazılarım

“Sevginin özünde nezaket vardır”
Robert Louis Stevenson (Define Adası’nın yazarı)

Geçen gün aceleyle randevuma yetişmeye çalışırken önümde dönüş yapamayan ve muhtemelen 15 saniye kadar gecikmeme neden olan araç sürücüsüne içimden söylenip kornaya bastım. Araç sürücüsü bana döndü, şaşkınlıkla baktı ve özür diler şeklinde elini kaldırdı. Çok utandım.

Randevuma gecikiyor olmamın sebebi o adamcağız değildi. On dakika önce yola çıkmış olsaydım on beş saniyenin hesabını yapmayacaktım. Üstelik kabalığıma da nezaketle cevap vermişti.

O günkü randevuma bir şekilde yetiştim, hatta erken gidip arkadaşımın gelmesini bekledim. Beklerken biraz düşünecek vaktim oldu. Hayatımın çoğu anında sevecen ve nazik davrandığımı düşünürüm. Ama o sabah yaşadıklarıma bakınca zaman zaman bunu yapamadığımı fark ettim. Bir yere yetişme telaşına düştüğümde, zamanla ilgili bir sıkışıklığım olduğunda sabırsız ve kaba davranabiliyordum.

Çok sevdiğim bir büyüğüm, gerçek nezaketin zor koşullarda görülebileceğini söylemişti; zaman kısıtlı olduğunda, açlıkta, para kaybı söz konusu olduğunda. Gerçek nezaket, şartlar ne olursa olsun sevgiyle, sevecenlikle davranmak anlamına geliyor. Nezaket bir sevgi ve saygı göstergesi. Karşımızdaki insanın nasıl hissedebileceğine biz karar verebiliyoruz. Ne kadar büyük bir güç var elimizde! Nasıl ki acımasızlık, negatif anlamda bir güç kullanmaksa, nezaket de gücünü pozitif yönde kullanmak. Yani, süper gücü nezaket olan bir kahraman olmamız için hiçbir engel yok. Peki bunu neden yapamıyoruz?

Muhteşem 4’lü; Serotonin, dopamin, oksitosin ve endorfin mutlu ve sevgi dolu olduğumuzda salgıladığımız beyin kimyasallarıdır. Neurotransmitter dediğimiz bu kimyasallar duygularımızı belirler. Bunları yeterli ölçüde ve birlikte salgıladığımızda mutlu oluruz. Ve biliyoruz ki mutlu olduğumuzda motivasyonumuz, üretkenliğimiz ve yaşam enerjimiz artar, ruhsal ve fiziksel iyilik halinde oluruz. İyi haber ise şu: Bizi iyi hissettiren bu kimyasalları kendi çabamızla arttırmamız mümkün.